Απ’τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά...
Οι στίχοι αυτοί του ποιήματος του Σολωμού κρύβουν μεσα τους όχι έναν ιστορικό απολογισμό των τεκταινόμενων του Ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα αλλά μια πάντα αλήθεια του Ελληνικού Είναι. Την δίψα του Έλληνα για Ελευθερία. Την άφθαρτη και καθαρή εκείνη κατάσταση, ωσάν το χιόνι στις κορυφές του Ολύμπου και του Ψηλορείτη, που μονάχα εκεί και τότε μπορεί να νοηθεί ελληνική ύπαρξη και δημιουργία. Πάρε από τον Έλληνα ότι θέλεις ξένε. Φιλότιμο, φιλοξενία, καλοπέραση, επιστημονική απόδειξη, λέξεις και όρους, φιλοσοφικές σκέψεις, πολιτιστικές δημιουργίες, θρησκευτικές νοήσεις και αντίληψεις αλλά μην τολμήσεις ποτέ να διανοηθείς να του μειώσεις την ελευθερία του. Στο δίλημμα αυτό πρώτος στην σύγχρονη εποχή απάντησε και το έγραψε στο χαρτί, ο εμπνευστής και οραματιστής της απελευθέρωσης μας ο Ρήγας από το Βελεστίνο.
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή...
Στο διάβα των αιώνων οι ξένοι πήραν τα πάντα από τον Έλληνα. Έκαναν το λάθος όμως να του πάρουν και την ελευθερία του. Μαύρο το σκοτάδι που τους έζωσε. Για 1500 χρόνους βουτηγμένη η Δύση στο έρεβος. Αυτό που γεννάται από την έλλειψη του φωτός. Γιατί Ελ-λάς σημαίνει φως. Φωτισμένος τόπος. Ότι αναλαμπή έγινε στις Ευρώπες των Μεσαιωνικών και Αναγεννησιακών χρόνων για να φτάσουν οι Φράγκοι στον Διαφωτισμό και την Αναγέννηση είναι απλά ότι ξέφυγε από τις χαραμάδες της φυλακής που είχαν περιζώσει τον Ελληνικό χώρο. Αυτο το άτοπο και άχρονο μέρος της μάνας Γης. Μέχρι τις μέρες όμως που κάποιοι Φίλοι ίδρυσαν την ομώνυμη εταιρεία, έδωσαν κατόπιν τον όρκο τους και τέλος την ζωή τους για την ελευθερία.
120 χρόνους μετά, το 1940, οι γιοι του ερέβους επέστρεψαν. Αποφασισμένοι για ακόμα μια φορά να φυλακίσουν την γενέθλια γη του φωτός. Πως αλλιώς; Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια που λέει και το λαικό αίσθημα. Και τα θεμέλια που χρειαζόταν ο Σάξονας για να στεριώσει την αυτοκρατορία του έπρεπε να ήταν καθαρά και διαχρονικά. Σαν το Πεντελικό μάρμαρο που θεμελίωσε την κορυφαία πολιτιστική έκφραση του ανθρώπινου είδους. Τον Παρθενώνα. Θεμέλια σκότους με ελεύθερο τον Έλληνα δεν γίνεται. Έτσι λοιπόν έστειλαν τα ξαδέρφια μας να μας ρωτήσουν. Θέλετε να γίνετε δούλοι;
Η απάντηση ήταν μονόδρομος. Πρίν καν προλάβει να πει το ΟΧΙ ο δικτάτορας ο λαός είχε μιλήσει. Σε χρονικά πλαίσια που έσπαγαν και αυτην την ταχύτητα του ήχου το σύνθημα ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα.
ΑΕΡΑΣ!
Μολών Λαβέ σαν να λέμε. Ο Έλληνας απέναντι στον κίνδυνο της υπόταξης της Πατρίδας του, που για αυτόν ισοδυναμεί με την έλλειψη ελευθερίας, μόνιασε με τον συνέλληνα και αναπόφευκτα μεγαλούργησε. Ο πόλεμος στα βουνά της Αλβανίας δεν έγινε ανάμεσα σε Έλληνες και Ιταλούς. Έλαβε χώρα στο επέκεινα και αγωνίστηκαν μέχρις εσχάτων το φως με το έρεβος. Αγωνίστηκε ένας ελεύθερος λαός με έναν εισβολέα στρατό. Ένας αγώνας που είχε νικητή και χαμένο. Νίκησε το λεπτοφυές το χοντροκομμένο. Νίκησε γιατί συνεργάστηκαν όλοι. Ομόψυχα και ομόπνοα. Από τα ανήλικα κορίτσια που έπλεκαν ζεστά ρούχα μέχρι τις ώριμες γυναίκες που κουβαλούσαν φορτία ανεφοδιασμού στα όρη της Αλβανίας και από τους λεπρούς της Σπιναλόγκα μέχρι τους Έλληνες τις διασποράς που έδωσαν τον οβολό τους για τον αγώνα. Το χοντροκομμένο όμως δεν σταμάτησε εκεί. Έστειλε και άλλο έρεβος και το αγνό και καθάριο άντεξε 219 μέρες ακόμα. 219 μέρες...πέντε φορές περισσότερο από την τότε υπερδύναμη, την Γαλλία για τους Γαλάτες η αλλιώς France για τους Φράγκους. Στα χρόνια που ακολούθησαν, της αντίστασης και της ανυποταγής, χάθηκαν 1 στους 10 Έλληνες την στιγμή που η απέραντη και αχανής Ρωσία έχασε 3 στους 100 Ρώσους...
Αφότου κατακάθησε η σκόνη των πεδίων μαχών και των κατεστραμμένων πόλεων και τόπων όλοι οι ηγέτες των εμπλεκομένων χωρών εξείραν την Ελληνική ψυχή. Αυτή που σαν βρει λίγο τόπο ελευθερίας δημιουργεί και μεγαλουργεί. Αρκεί να υπάρχει ομοψυχία. Χωρίς την ανάγκη ξένης βοήθειας, μοναχή ηγέτιδα και μπροστάρισα. Ο Σολωμός το είδε και αυτό καθαρά και έτσι μας το έδωσε:
Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή,
Από όλα αυτά που ειπώθηκαν για τον Ελληνικό αγώνα αναφέρω τα λόγια του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ που εκφώνησε τον Μάιο του του 1941 στο Γερμανικό Κοινοβούλιο:
Χάριν της ιστορικής αλήθειας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες, εξ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον...
Γιατί ο Έλληνας δεν φοβάται να πεθάνει ελεύθερος. Δεν μπορεί όμως να ζει σκλαβωμένος που για αυτόν σημαίνει θάνατος. Για αυτό και είναι η μόνη λέξη που ο Έλληνας ετοποθέτησε δίπλα στην ελευθερία. Με ένα ή ανάμεσα όμως...
Ελευθερία ή Θάνατος
Πως αλλιώς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου