Κοιτάζοντας για πολλοστή φορά τις φωτογραφίες των τοξικοεξαρτημένων του Δημήτρη Μπούρα που έκαναν το γύρο του κόσμου, πιάνω τον εαυτό μου να κατρακυλά σε απύθμενα ψυχολογικά βάθη.
Πρόκειται για εικονοποιία που συγκλονίζει, που σφαδάζει και βρυχάται. Ας αποστρέψω το βλέμμα, σκέφτομαι, δεν μου αρέσουν διόλου αυτές οι ασύλληπτα ωμές λήψεις. Και μετά σκύβω ξανά στην οθόνη και τις αφήνω να με πλακώσουν σαν κουβέρτες λουσμένες στον ιδρώτα. Είναι τέτοια η άφατα ενοχλητική δύναμή τους, είναι το συναισθηματικό ισοδύναμο μιας φαγούρας την οποία επιμένεις να ξύνεις.
Όλες οι δημοσιογραφικές ερμηνείες του κόσμου όμως δεν αρκούν για να πείσουν όσο οι εικόνες του Δημήτρη Μπούρα. Το φωτορεπορτάζ αυτό είναι πολύ πέρα από τα ηδονοβλεπτικά καρέ των εφημερίδων και τα αποστασιοποιημένα τηλεοπτικά κλιπ, όλα τους ιδωμένα υπό την ασφάλεια των τηλεφακών και των μακρινών αποστάσεων. Αυτές οι φωτογραφίες διαπερνούν το δέρμα, ποτίζουν τους πόρους. Τις περνάω στο Photoshop, σκύβω κοντά τους, μεγεθύνω τα πίξελ, απομακρύνομαι και πλησιάζω, μα το εφέ είναι σταθερά αμετακίνητο: εδώ υπάρχουν αχρηστεμένες φλέβες και μπλαβιασμένα αγγεία. Υπάρχει η αποφορά της σήψης και οι βλεννώδεις, χαίνουσες πληγές. Υπάρχει αίμα και πύον. Εδώ υπάρχει πρέζα απτή, που τη μυρίζεις και την αγγίζεις με τα δυο σου χέρια.
Στο δικό μου μάτι, που έχει ατενίσει το θέαμα αμέτρητες φορές, υπάρχει επίσης και βαθιά ανθρωπιά. Πίσω από τη χαρμάνα, πέρα από τη ντάγκλα της φτιάξης και το μανιακό ψηλαφητό σε αναζήτηση της ακέραιης φλέβας, διακρίνω νοιάξιμο και αλληλοβοήθεια, μια μακάβρια συλλογικότητα, αν προτιμάτε. Μια από τις πιο συγκλονιστικές παραμέτρους αυτού του porftfolio είναι το πόσοι άνθρωποι κινητοποιούνται προκειμένου να κατορθώσει να χτυπήσει τη δόση του ένας. Κανείς εδώ πέρα δεν μπορεί να βαρέσει μόνος.
Κυκλοφορώ μέσα στις εικόνες του Μπούρα σαν να περιφέρομαι μέσα στα σοκάκια τραγουδιών του Λου Ριντ: «I’m searching for my mainline, I said I couldn’t hit it sideways». Ο παραλληλισμός δεν είναι αδόκιμος. Ο Λου Ριντ συνυπήρχε μαζί με τους πρωταγωνιστές των τραγουδιών του, ο Δημήτρης Μπούρας συμβίωσε με τους χαρακτήρες των φωτογραφιών του. Εμείς οι υπόλοιποι, παρατηρούμε από τις κερκίδες. Κοιτάζουμε τις εικόνες, αναστενάζουμε, και φεύγουμε γραμμή για το νιπτήρα. Όσο όμως και να πλύνει κανείς τα χέρια, η βρώμα δε λέει να καθαρίσει. Τι θα κάνουμε;
- ΠΗΓΗ: http://arouraios.gr/
ΘΕΡΙΖΕΙ ΤΟ SHISHA-TO ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ 1 Η 2 ΕΥΡΩ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΗ!!!
Για τα ναρκωτικά που κάνουν θραύση στην Αθήνα και ιδίως για το shisha,
ένα φτηνό ναρκωτικό που «κανείς δεν ξέρει αν ήρθε αυτό πρώτα και μετά η κρίση
ή το ανάποδο», γράφει σε άρθρο στην εφημερίδα Guardian η ανταποκρίτρια της
Έλενα Σμίθ...
Η δημοσιογράφος αναφέρει ότι το συγκεκριμένο ναρκωτικό που πουλιέται για 2 ευρώ
ως «κοκαΐνη των φτωχών» καταδιώκει την Ελλάδα που βρίσκεται στην πρώτη
γραμμή της οικονομικής κρίσης και φιλοξενεί την άποψης μιας πρώην εξαρτημένης
από την ηρωίνη, της Μαρίας που λέει: «Είναι το χειρότερο. Καίει τα σωθικά,
σε κάνει επιθετικό και σε οδηγεί στην τρέλα. Αλλά είναι φτηνό και είναι εύκολο
να το πάρει κάποιος.
«Είναι το ναρκωτικό που προτιμούν χιλιάδες άστεγοι Έλληνες και απελπισμένοι,
μια παραλλαγή της κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, που οδηγεί τους χρήστες
στην τυφλή βία, και που φτιάχνεται από ουσίες όπως οξέα μπαταρίας, λάδια μηχανής,
ακόμη και σαμπουάν.
Ακόμη χειρότερα, δεν είναι μόνο εύκολα διαθέσιμο, αλλά και εύκολο να το φτιάξει
κάποιος σε μια κοινωνία που παρά τις επίσημες αισιόδοξες προγνώσεις για
δημοσιονομική πρόοδο,βλέπει ελάχιστο φως στο τέλος του τούνελ»,
σημειώνει ακόμη η δημοσιογράφος.
«Είναι ένας δολοφόνος. Μπορείς να σκοτώσει χωρίς να καταλάβεις ότι το έχεις κάνει.
Και εξαπλώνεται πιο γρήγορα από το θάνατο».
Πολλοί χρήστες έχουν πεθάνει», λέει ένας άλλος τοξικομανής, μιλώντας σε εκτενές
ρεπορτάζ του βρετανικού Vice. Για τον Χαράλαμπο Πουλόπουλο, τον επικεφαλής
του ΚΕΘΕΑ, το shisha συμβολίζει τη λεηλασία μιας κρίσης που έχει έφερε
επίπεδα-ρεκόρ ανέχειας και ανεργίας.
«Είναι το ναρκωτικό της λιτότητας» - η καλύτερη απάντηση όμως των εμπόρων που
έχουν γίνει όλο και πιο έμπειροι στην παραγωγή συνθετικών ναρκωτικών
σχεδιάζοντας τα για εκείνους που δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά πιο
ακριβά από τέτοια ναρκωτικά - όπως η ηρωίνη και η κοκαΐνη».
«Η απόγνωση είναι τέτοια που πολλές γυναίκες συμφωνούν να προβούν σε
σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα βγάλουν
περισσότερα χρήματα», λέει η Ελένη Μαρίνη ψυχολόγος του ΚΕΘΕΑ.
Για να συμπληρώσει ότι «το Shisha έχει συνδεθεί με μια πολύ έντονη σεξουαλική
ορμή, αλλά προσβάλλει την ικανότητά να σκεφτείς λογικά και έτσι βλέπουμε πολλές
περισσότερες εγκυμοσύνες στις τοξικομανείς που εκπορνεύονται».
«Πέρυσι», αναφέρει μάλιστα η ίδια «δύο τοξικομανείς γέννησαν στους δρόμους της
Αθήνας».
«Το γόνιμο έδαφος για το Shisha, αυξάνει τους φόβους ότι η λιτότητα όχι μόνο δεν
λειτουργεί, αλλά σκοτώνει κιόλας», καταλήγει ο Guardian.
*Σχολιο:Δυστηχως το κρατος για αλλη μια φορα ειναι απων και περιοριζετε στα
Β.Προαστια,το Κολωνακι και τις αριστοκρατικες γειτονιες οπου μενουν οι καφροι
πολιτικοι μας,οι οποιοι και κλεινουν τα ματια σε καθε τι που δεν τους συμφερει η
δεν τους βολευει,εκτος κι αν εχουμε προεκλογικη περιοδο.Τοτε ξαφνικα ολοι τους,
θυμουνται τα παντα!!!
**Μας χασατε για τρεις μερες λογω τεχνικου προβληματος του υπολογιστη μας,
ομως τωρα ειμαστε και παλι εδω και θα ειμαστε οπως παντα δρυμιτατοι!!!
